Οδεύει προς εξαφάνιση το κρασί Ζίτσας!

Αν άμεσα δεν δοθούν κίνητρα για αναμπέλωση...
Οδεύει προς εξαφάνιση το περίφημο κρασί Ζίτσας!
Μόνο 2.000 στρέμματα καλλιεργούνται σήμερα (από 60.000 στις αρχές του περασμένου αιώνα και 8.000 το 1950)
AΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ του ΧΡΗΣΤΟΥ ΤΣΕΤΣΗ

Σε... αγρανάπαυση(!) βρίσκεται η Αμπελουργική Ζώνη Ζίτσας, η περιοχή με το φημισμένο κρασί της, που έχει το προνόμιο να φέρει το τοπωνύμιο ΖΙΤΣΑ ΟΠΑΠ (Ονομασία Προέλευσης Ανωτέρας Ποιότητας). Με ρυθμό... χελώνας(!) γίνεται η αναμπέλωση, η οποία είναι απολύτως αναγκαία για την κάλυψη επιτακτικών αναγκών.
Το ποσοστό αναμπέλωσης, σύμφωνα με πληροφορίες, ανέρχεται στο 5% περίπου ετησίως. Έτσι είναι; Πώς είναι δυνατόν μ' αυτές τις προϋποθέσεις να καλυφθούν οι ανάγκες των λειτουργούντων ήδη τριών εργοστασίων -οινοποιείων- στη Ζίτσα; Η δημιουργία νέων αμπελώνων -με κλήματα αρίστης ποιότητας- από την οινοποιεία Λευτέρη Γκλίναβου αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση. Θα τον ακολουθήσουν άλλες ομοειδείς επιχειρήσεις; Θα δούμε.
Σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία, στις αρχές του περασμένου αιώνα, η Αμπελουργική Ζώνη Ζίτσας (Κληματιά, Καρίτσα, Ζίτσα, Πρωτόπαπα, Λιγοψά, Γαβρισιοί) είχε 60.000 περιπου στρέμμ. αμπέλια, τα οποία μειώθηκαν -λόγω της εγκατάλειψης των παραδοσιακών ασχολιών και των αλλεπάλληλων πολέμων- δραστικά, έτσι ώστε το 1950 να υπάρχουν μόνο 8.000 στρέμματα.
Το έργο της εγκατάλειψης αποτελείωσε η φυλλοξήρα, η οποία ενέσκηψε στα μέσα της δεκαετίας του 1950-'60, καταστρέφοντας ολοσχερώς όσους αμπελώνες είχαν απομείνει.
Έτσι, σήμερα, οι εκτάσεις που καλλιεργούνται στην Αμπελουργική Ζώνη δεν θα πρέπει να ξεπερνούν τα 2.000 στρέμματα,σύμφωνα με αμπελοκαλλιεργητές της περιοχής. Οι ίδιοι λένε ότι υπάρχουν ακόμα 5.000 περίπου στρέμματα, τα οποία βρίσκονται από πολλών ετών σε αγρανάπαυση σε βαθμό που σε πάρα πολλές περιπτώσεις έχουν μετατραπεί σε δασικές εκτάσεις!
Τι μέλει γενέσθαι;
"Είναι απόλυτος ανάγκη να γίνει αναδασμός", λένε οι αμπελουργοί και να δοθούν από την Κυβέρνηση ισχυρά κίνητρα, ώστε οι νέοι να ασχοληθούν με την αμπελουργία. "Σήμερα ένα μεγάλο μέρος αμπελουργών είναι... συνταξιούχοι του δημοσίου", προσθέτουν.
Με ποιους, λοιπόν, θα γίνει η αναμπέλωση; Με τους ηλικιωμένους;
Θα πρέπει να κατανοήσει η κυβέρνηση -και οπωσδήποτε ο υπουργός Γεωργίας και οι βουλευτές Ιωαννίνων- ότι δεν μπορεί να υπάρξει αμπελουργική ανάπτυξη σε κοινωνικό κενό και φυσικά δεν μπορεί να υπάρξει επάρκεια προϊόντος για την κάλυψη των αναγκών των οινοποιείων Ζίτσας, χωρίς νέους ανθρώπους.
Πώς θα προσελκυθούν οι νέοι άνθρωποι, κύριοι βουλευτές της περιοχής μας; Θα πρέπει να υπάρξει δέσμη μέτρων και ειδικών -και γενναίων- κινήτρων, για να γίνει ανασύσταση των αμπελώνων, ώστε η Αμπελουργική Ζώνη Ζίτσας, να μπορεί να ανταποκριθεί στις υφιστάμενες επιτακτικές ανάγκες. Να ζητήσουμε κύριοι εκπρόσωποι του λαού να γίνει εδώ και τώρα αναδασμός όπου δεν έγινε; Οι αμπελουργοί της περιοχής θα σας ευγνωμονούν και δεν θα ξεχάσουν...
Το πρόβλημα είναι πάρα πολύ σοβαρό και οπωσδήποτε χρειάζεται μελέτη από το αρμόδιο Υπουργείο. Ας ακουστεί, έστω και τώρα, από τους αρμόδιους Φορείς (Περιφερειάρχη, βουλευτές) η απεγνωσμένη φωνή των αμπελουργών. Θα υπάρξει από την πλευρά τους δραστηριοποίηση;
Κάτι τελευταίο:
Όταν πίνουμε κρασί Ζίτσας -από τα καλύτερα προϊόντα της Ευρώπης- πρέπει να είναι από σταφύλια της Αμπελουργικής Ζώνης Ζίτσας. Για να γίνει όμως αυτό, είναι ανάγκη να έχουμε πρώτη ύλη!..