Τρίτη 29 Μαρτίου 2011

Αθανάσιος Παπαπάνος

Ο νους, η καρδιά, η ψυχή και το πνεύμα ας συστρατευτούν τούτη την ώρα του πικρού χωρισμού για να μου δώσουν τη δύναμη να απευθύνω σε σένα Πρόεδρε των Ζιτσαίων της Αθήνας σε σένα ευπατρίδη Ζιτσιώτη σε σένα φίλε αγαπημένε και συνεργάτη Θανάση Παπαπάνο το ύστερο Χαίρε!

Αποφράδα ημέρα η 29 του Γενάρη του 2011 .

Βάσκανη μοίρα σε αναρπάζει από κοντά μας, απ’ τη σφιχτή αγκαλιά των δικών σου, απ’ την παροικία των Ζιτσαίων της Αθήνας, απ’ τη Ζιτσιώτικη κοινωνία. Στ’ αλήθεια γινόμαστε όλοι φτωχότεροι.

Πικρό το άγγελμα του θανάτου σου, άκαιρο, απρόσμενο και αναπάντεχο, «κεραυνός εν αιθρία» η είδηση γρήγορα ζώνει τους Ζιτσιώτες της Αττικής και της Γενέτειρας και νάμαστε σήμερα όλοι εδώ, χωρίς διαταγή, πιστοί στην τελευταία σου πρόσκληση για να σε κατευοδώσουμε στην τελευταία σου κατοικία.

Γόνος εσύ και συνεχιστής μιας παλιάς και μακρόβιας Ζιτσιώτικης οικογένειας, που κατέλειπε στον τόπο μας τη δική της ιστορία, γαλουχημένος κι αναθρεμμένος με τις δικές μας αξίες ζωής του δικού μας αξιακού πολιτισμού, ανήσυχος καθώς ήσουν έσπευσες νωρίς να αγωνισθείς και να αναζητήσεις την πρόοδο και την προκοπή σου στον ευρύτερο χώρο της πατρίδας.

Έτσι ύστερα από τα σχολεία της Ζίτσας, της Πωγωνιανής και των Γιαννίνων, όπου και περάτωσες τις εγκύκλιες σπουδές σου σε συναντάμε εδώ στην Αθήνα να δουλεύεις και παράλληλα να ετοιμάζεσαι για τις παραπέρα σπουδές σου με στόχο να αυξήσεις τα πνευματικά σου προσόντα και να αξιωθείς καλλίτερης τύχης. Ο αγώνας σου αυτός δικαιώνεται και σύντομα γίνεσαι δεκτός στη Σχολή των τηλεπικοινωνιών, επιδεικνύεις ιδιαίτερο ζήλο στο αντικείμενο της σπουδής και γίνεσαι επάξια λειτουργός στον μεγάλο οργανισμό των τηλεπικοινωνιών της Ελλάδας. Υπηρετείς με υπευθυνότητα και σωφροσύνη από διάφορες νευραλγικές θέσεις, δίνεις τη σωστή διάσταση του λειτουργού στους συναδέλφους σου και αποκτάς την εκτίμησή τους αθόρυβος, εργατικός και αποτελεσματικός ανέρχεσαι όλη την ιεραρχία και τελικά περατώνεις ευδόκιμα την υπαλληλική σου καριέρα και αποχωρείς από τη θέση του διευθυντικού στελέχους του Ο.Τ.Ε. Όλη σου υπηρεσιακή διαδρομή υπήρξε υποδειγματική, όπως και η οικογενειακή σου πορεία μέτρον Αρετής.

Παντρεμένος με την εκλεκτή σου Ουρανία, συνάδελφό σου, άξια σύζυγο και μητέρα ευτύχησες να ιδείς καταξιωμένους τους κόπους σου παραδίδοντας στην κοινωνία δύο γιούς, άξια στελέχη της κοινωνίας τον Κωνσταντίνο ήδη Δικηγόρο Αθηνών και τον Ηλία πτυχιούχο της πληροφορικής του Πανεπιστημίου Θράκης.

Παράλληλα με την υπηρεσιακή σου πορεία στον Ο.Τ.Ε., όπου και καταξιώθηκες δεν παύεις να είσαι και να λειτουργείς ως ένας αληθινός Ζιτσαιολάτρης συχνά πυκνά βρίσκεσαι στην πατρίδα, ανανεώνεις την πατρική σου στέγη, ζεις από κοντά τους ανθρώπους του μόχθου,τους συγγενείς και τους φίλους αναπνέεις τον εσμό της Ζιτσιώτικης κουλτούρας και αναζωογονείσαι πνευματικά και ηθικά.

Η μόνιμη εγκατάστασή σου στην Αθήνα σε φέρνει όπως ήταν φυσικό από νωρίς στους κόλπους της Αδελφότητάς μας, όπου λειτουργείς υπεύθυνα και παραγωγικά στην αρχή ως απλό μέλος, στη συνέχεια ως μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου και τελικά για τρεις ολόκληρες περιόδους, ως πρόεδρος του Συμβουλίου, αφοσιώνεσαι σε τούτο το έργο και καταδεικνύεις τον αγώνα σου και την αγωνία σου να κρατηθεί η Αδελφότητα στο επίπεδο που της ανήκει τόσο ως εστία των Ζιτσαιών στην Αθήνα, αλλά και ως ζωντανό κύτταρο της Ηπειρωτικής Αποδημίας. Αναδεικνύεσαι άξιος συνεχιστής της ιστορίας μας. Οι επιτυχημένες εκδηλώσεις της αδελφότητας, η επώνυμη θέση της στην Αποδημική κίνηση, η συνδρομή σε καίρια θέματα του Δήμου της Ζίτσας, όπως τελευταία του Καλλικράτη και η αδιάλειπτη παρουσία σου στα συνέδρια και τις συνελεύσεις των αποδημικών μας οργάνων Αδελφοτήτων Καλαμά και Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας καταπείθουν για τον ανιδιοτελή πατριωτισμό σου, του οποίου το έλλειμμα στους καιρούς μας είναι πλέον εμφανές και καταξιώνουν την προσφορά σου.

Αγαπημένε μας φίλε και συνεργάτη στα κοινά της ηπειρωτικής αποδημίας μπορεί να φεύγεις σύντομα από κοντά μας έσο όμως αναπαυμένος, ότι την αποστολή σου επιτέλεσες στο ακέραιο.

Η λειτουργία σου στη ζωή και στην κοινωνία ας αποτελεί παράδειγμα για τους νεότερους και όσους μένους ξοπίσω σου και ας είναι τούτο το βάλσαμο στον πόνο των δικών σου.

Προσωπικά κρατώ για όσο ακόμη θα είμαι εδώ το ακριβοδίκαιο του χαρακτήρα σου και την άνεση με την οποία αναγνώριζες τις ικανότητες των άλλων.

Καλό σου κατευόδιο.

Λάμπρος Δρόσος

Δεν υπάρχουν σχόλια: